Mag je succesvol zijn in Nederland?

Terwijl ik dit schrijf, zit ik in het vliegtuig naar Londen.

Iedere maand vlieg ik een zondag op en neer, om les te krijgen van een van ‘s werelds beste sprekerscoaches.

Ik krijg regelmatig de vraag waarom ik daarvoor speciaal naar Londen vlieg en waarom ik dat niet gewoon in Nederland doe.

Als ik zie wat het niveau van de gemiddelde spreker in Nederland is, dan ga ik liever ergens anders mijn kennis opdoen.

Bovendien heb ik internationale ambities en dan is een internationale training, waar sprekers vanuit heel Europa komen, ook een verstandige keus.

 

Succes komt niet vanzelf!

Daarvoor is heel veel commitment, kennis, en doorzettingsvermogen nodig.

En de juiste doelgroep op de juiste wijze benaderen.

Een ondernemer die tevens spreker is, heeft nou eenmaal een unieke manier om zichzelf en zijn/haar bedrijf goed te profileren.

 

Het lijkt wel alsof er in Nederland een vloek rust op succes.

Je mag er, buiten in ondernemerskringen, niet voor uitkomen dat je succesvol wilt zijn of dat je succesvol bent.

Tot enkele dagen geleden had ik nog de illusie dat dit voor onze topsporters in ieder geval wel anders was.

Ik dacht dat we onze topsporters hun succes enorm gunden. Dat dit zelfs afstraalde op ons hele land.

Onze schaatsers, tijdens de Olympische Spelen in Sotsji, zijn overweldigend.

Ze halen de ene na de andere medaille.

Het lijkt nu zelfs wel alsof het verwacht wordt dat iedere ochtend, als je de krant openslaat, die oranje kleurt.


Topsporters verdienen ons respect.

Ik gun het onze sporters zo. Ik heb zelf ook ooit topsport gedaan, op Nederlands niveau, in een sport waarin destijds nog niet veel competitie was. Ik hoefde er dus veel minder voor aan de kant te zetten dan de jongens en meiden die nu zo goed presteren in Sotsji.


Ben je ooit te goed?

Wat ik TOTAAL niet begrijp, is de discussie die nu ontstaan is.
De discussie of onze schaatsers niet te goed zijn geworden. Dat er geen competitie meer is, dat het spelletje ineens niet eerlijk meer zou zijn, omdat wij zoveel meer kennis hebben opgebouwd.

PARDON?

Is de funeste; Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg, cultuur; nu ook al aan het doordringen in de topsport?

Mag je als land nu zelfs al niet meer de beste van de wereld zijn?

Met kop en schouders erboven uitsteken.
Gewoon oppermachtig zijn en daar als natie onbekommerd van genieten en trots op zijn?

Moet zelfs bij onze schaatshelden hun kop eraf gemaaid worden als ze boven het maaiveld uitsteken?

Zijn we nu helemaal gek geworden?

 

Geldgerelateerd succes.

Ik had nog de illusie dat dit misplaatste denken over succes te maken had met geld.

Ik dacht dat als je in de sport succesvol bent en ambities hebt, dat dat prima was, omdat het niet over geld verdienen ging. Hoewel je zonder geld natuurlijk ook geen topsporter kunt zijn 🙂
Als succesvol persoon mag je het in Nederland niet hebben over de kant van het geld.
Zodra er geld om de hoek komt kijken, zet iedereen zijn geldbril op en oordeelt en veroordeelt er lustig op los. Gedachten en overtuigingen die rondgaan over geld en/of veel geld hebben/willen, worden direct op die persoon geprojecteerd.

 

Ondernemen gaat nou eenmaal ook over geld.

Een succesvol ondernemer verdient, als alles goed loopt ook goed geld.

Als ondernemer heb je al aardig wat te slikken in Nederland. 
Je moet het toch vaak allemaal zelf doen.
De overheid is momenteel niet bepaald vriendelijk richting ondernemers.
Nederlandse ondernemers zijn dit gewend, ze gaan stug door. Ze komen vanzelf bovendrijven na jaren van hard en slim werken.
Net zoals onze topsorters nu laten zien in Sotsji.
Ook zij zijn heel wat gewend.
Maar zij verdienen ons respect en onze erkenning nu meer dan ooit.


Dus….handen af van onze topsporters!

Weg met die funeste, doe maar gewoon dan doen we al gek genoeg cultuur, in Nederland!

 

Op jouw succes,

 

groet,

 

Tineke