Mijn innerlijke reis naar meer geld verdienen

Mijn innerlijke reis naar meer geld verdienen

Waar vakantie en een goede coach goed voor zijn
Mijn laatste blogpost is alweer vier weken geleden gepubliceerd, vlak voordat ik met mijn gezin met vakantie ging.
We zijn nu ruim een week terug.
De vakantie was heerlijk, we hebben erg mooie dingen gedaan en gezien. Ik denk dat ik daar nog wel een keer op ga terugkomen.
Ik heb wel weer een paar leuke dingen gehoord en gezien om over te bloggen, maar vandaag wil ik het over mijn eigen reis hebben.

Mijn innerlijke reis
De laatste week van de vakantie begon ik steeds onrustiger te worden in mijn hoofd, en dat was niet omdat ik alweer zin had om aan de slag te gaan of omdat ik boordevol ideeën zat.
Het tegenovergestelde was zelfs het geval.
Vond ik dan mijn werk niet leuk?
Gelukkig kon ik concluderen dat dit wel het geval was.
En toch had ik geen zin om naar kantoor te gaan en om weer te gaan beginnen.
Ik voelde ook dat er zich steeds meer spanning begon op te hopen in mijn lijf.
Nota bene terwijl ik met vakantie was en ik niets hoefde. En het was niet de eerste week van de vakantie, waar mensen vaak nog afkickverschijnselen hebben, maar de derde week.

Ik was bang
Ik had te weinig geloof in mezelf.
Daar heb ik mijn hele leven al last van.
Ik heb daar, toen ik begon te puberen en langzaamaan volwassen werd, mijn weg in gevonden.
Mijn weg was stoer doen, net doen alsof ik het wel kon, en dat was ook altijd zo.
Wat ik niet doorhad, was dat het me veel energie kostte. Geen lichamelijke energie, maar geestelijke energie.
Totdat ik met iets totaal nieuws begon, iets waar ik op dat moment nog minder kennis van had dan van de outdoor- en survivalactiviteiten, waarmee ik mijn hele volwassen leven heb gewerkt.
Iets wat ver buiten mijn bereik lag.
Iets waarbij ik mijn nek zou gaan uitsteken.
Iets waarbij ik niet altijd positief in the picture zou staan. 
Iets waarbij ik dingen verkondig waar veel gemengde gevoelens over zijn.
Iets waarmee ik mijn kop boven het maaiveld uitsteek.

Miljonair worden
Voordat ik met vakantie ging, heb ik een paar dingen te verstouwen gekregen die niet fijn waren.

Felle en openlijke kritiek terwijl ik een lezing gaf.
Minder positieve evaluaties.
Kritiek op mij over de opzet van mijn gratis e-cursus.
Tegenvallende aantallen aanmeldingen voor mijn eerste training.

Ik weet verstandelijk dat je beter wordt van kritiek en dat je ervan leert, maar
zo openlijk kreeg ik eigenlijk nooit kritiek.
Ik heb er nooit goed mee kunnen omgaan en ik kan het zeker niet goed naast me neerleggen.
Toch heb ik heel erg veel geleerd van mijn criticasters en ondanks de pijn die het me emotioneel deed, heb ik er erg veel aan te danken.
Ook weet ik dat iedere trainer is begonnen met weinig deelnemers op zijn of haar eerste training, waarom zou het dan bij mij anders zijn?
En daarom lag de slachtofferrol weer op de loer.
Ik dacht dingen als:

  • Doe ik het daar nou allemaal voor?
  • Ik bedoel het toch goed, waarom ziet men dat niet?
  • Gaat het me wel lukken?
  • Ik bereik zo weinig mensen.
  • Ik voldoe niet aan mijn eigen eisen,
  • Hoe kan ik mijn klanten recht in de ogen kijken?
  • En ga zo maar door.

Ja, daar maak je het jezelf makkelijker mee zeg 😉

En dan had ik ook nog last van de grootste criticaster op aarde:

Mezelf
Omdat ik hoge eisen stel aan mezelf, kon ik er niet meer aan voldoen.
Ik begon het gevoel te krijgen dat ik niet eerlijk was naar mijn klanten en niet eerlijk was in mijn blogs.
Of ik de schone schijn aan het ophouden was.
Wat natuurlijk betrekkelijk is, want je kunt iets altijd van meerdere kanten bekijken.
Ik maak enorm grote vorderingen en ik maak grote sprongen vooruit.
Toch was ik nooit tevreden genoeg om er een langdurig goed gevoel bij te krijgen.

Als er één ding is waaraan ik enorm veel waarde hecht, dan is het oprechtheid.
Hoe meer je leert over het menselijk functioneren en over de valkuilen, hoe beter je ook bij jezelf ziet wat je doet.
Dat is een voordeel en een nadeel.
Het nadeel is dat je het soms gewoon nog niet wilt zien.
Het voordeel is dat je weet wat je aan het doen bent.

Was dit reëel?
"Walk your talk" is één van mijn adagio's. En daar wrong precies de schoen.
Daardoor voelde ik me niet meer oprecht.
Ik zie nu in dat ik onmogelijk alles wat ik heb geleerd, direct in de praktijk kan brengen. Het is te veel, naast het moederschap van twee kids.
Maar alle kennis die ik heb, kan ik wel heel goed overbrengen, ook al kan ik het zelf ook nog niet allemaal implementeren.
En ben ik daarom niet oprecht?
Ook vind ik het enorm leuk om te doen.
Ben ik daarom minder oprecht?
Ik weet gewoon zeker dat ik enkele stappen verder ben dan mijn klanten.
Ben ik dan niet oprecht omdat ik mijn doel nog niet heb gehaald?
Nee, ook niet, want ik heb mezelf vijf jaar gegeven om miljonair te worden, ik ben er nog maar anderhalf jaar mee bezig.
Ben ik dan niet oprecht omdat het me niet is gelukt om veel inschrijvingen te krijgen voor mijn eerste training?
Nee, ook niet, dat was gewoon het gevolg van nog te weinig bekendheid en te weinig volgers, want mijn score was helemaal niet slecht (aantal mensen die interesse toonden versus aantal aanmeldingen).

Het is eigenlijk net als toen ik nog les gaf in wildwaterkajakken.
Toen ik begon was ik nog niet zo goed, maar goed genoeg voor mijn deelnemers.
Doordat ik heel veel les gaf, werden mijn basistechnieken heel goed ingeslepen, want ik moest ze uit den treure voordoen en dan natuurlijk zo overdreven mogelijk.
En dat is op technisch vlak het beste om te doen.
Zo werd ik een extreem goede wildwaterkajakker die nog Nederlands kampioen werd ook, en in de subtop van Europa heeft meegevaren.

Dat had ik te danken aan het stellen van hoge eisen aan mezelf, in combinatie met onzekerheid.

Controle
Controle is altijd mijn mechanisme geweest om:

  • te voorkomen dat ik in onbekende situaties kwam.
  • te voorkomen dat mensen doorhadden dat ik niet echt in mezelf geloof.
  • te voorkomen dat mensen zouden zien dat ik eigenlijk niet zo goed was (omdat ik nooit aan mijn eigen hoge standaard kon voldoen).
  • rust te brengen in mijn hoofd, wat nooit lukte.
  • dingen te doen die moeilijk zijn.

Ik had de buitenwereld nodig als referentiekader voor mijzelf. Als je niet in jezelf gelooft, heb je de buitenwereld nodig om je goed te voelen (complimenten, bewondering etc.).
Als er dan kritiek komt, wordt het lastig om jezelf weer op te laden, ook al weet je verstandelijk dat je goed bezig bent.

Inmiddels kom ik voortdurend in situaties terecht waarbij ik geen controle meer heb.
Of omdat het me te veel is.
Of omdat ik niet weet wat mensen gaan zeggen.
Of omdat ik kritiek krijg.
Of omdat ik twijfel aan mezelf.
Of omdat de techniek me in de steek laat

Ik maak het mezelf steeds moeilijker en ik merk dat mijn oude manier, het hebben van de regie en het hebben van controle, niet meer werkt. Het belemmerde me om het grote denken om te zetten in grote daden.
Het belemmerde me om te focussen op de dingen die goed gaan.

Deze week deed ik een belangrijke ontdekking
Tot vandaag heb ik altijd geloofd dat als ik zou weten hoe ik van die onzekerheid zou kunnen afkomen, dat ik dan van het probleem af zou zijn.
Of als je maar net doet alsof het er niet is, dat het er dan inderdaad niet is. (Voor de buitenwereld is het er inderdaad niet, maar binnen in mezelf natuurlijk wel.)
Ik dacht altijd dat als ik van de onzekerheid verlost zou zijn, dat ik dan gelukkig zou zijn.
Mijn hele volwassen leven ben ik daar al naar op zoek.

En mijn hele leven al houd ik mijn façade in stand.
Laat dat nu juist ook mijn methode zijn om ook die onzekerheid in stand te houden en onder controle te houden.
Door krampachtig op zoek te zijn naar het waarom.
Op een waaromvraag in dit soort kwesties is het altijd lastig om een antwoord te vinden.
En wat als je het dan wél weet, verandert alles dan plotsklaps?
Ik kan allerlei goede redenen aanvoeren, uit mijn jeugd, waarom ik nu onzeker zou zijn.
Is het daarmee dan ineens verdwenen?
Nee, natuurlijk niet, en ik heb afgelopen week ontdekt dat dat de allergrootste vorm van controle was die ik voor mezelf had ingebouwd.
De allergrootste reden waarom ik geen vertrouwen kon hebben.

Vertrouwen
Als je namelijk vertrouwt, dan laat je de controle los.
Dan weet je niet wat er komt.
Als je vertrouwt, dan komt er wel iets wat goed is voor je, ook al vindt je hoofd wellicht dat dit niet het geval is.
Ik heb afgelopen week ingezien dat ik mijn hart vaak buitenspel heb gezet.
In mijn hart weet ik dat ik goed ben, alleen mijn hoofd heeft er van alles bij bedacht waaraan ik vaak niet kon voldoen en dus ben ik onzeker.
Dus als ik mezelf kan vertrouwen, ben ik ook niet meer onzeker!

Vertrouwen hebben dat iets goed komt, is het tegenovergestelde van controle hebben.

Want als je ergens vertrouwen in hebt, dan laat je het gebeuren, dan heb je geen controle.
Vorige week heb ik besloten met mijn HART, dat ik laat gebeuren wat staat te gebeuren.
Whatever that may be.
Heel spannend, want dan weet ik dus niet meer hoe dingen gaan uitpakken.
En let maar op, het zal niet ineens als een kaartenhuis in elkaar storten omdat ik geen controle meer heb.
Ik zal me naar alle waarschijnlijkheid een stuk rustiger en zekerder gaan voelen.
Dat stemmetje zit er nog wel, want dat is niet na 47 jaar van de ene op de andere dag verdwenen, maar het heeft al veel minder vat op me.

Het kostte me veel energie
Dagelijks luisteren naar die kakofonie in mijn hoofd.
Al die stemmetjes die me eraan herinnerden

  • dat ik dit niet moest vergeten
  • dat dat anders gedaan moest worden
  • dat dat niet zou lukken
  • dat men dat ervan zou vinden
  • dat ik dat en dat antwoord zou gaan krijgen
  • dat ik hier op tijd moest zijn
  • en daar ook nog rekening mee moest houden

Toch deed ik dit al jaren, en al jaren hield het me op de been en hield het me scherp.
Dacht ik………

Ik had niet door dat dit de ultieme vorm van controle was.
Vaak werd ik gek van die gesprekken in mijn hoofd, maar kon het niet stoppen.
Ik begon wel door te krijgen dat dit me veel energie kostte.
En toen dit in mijn vakantie zulke monsterlijke vormen begon aan te nemen, dat ik gewoon niet meer optimaal van mijn laatste vakantieweek kon genieten, was ik het zat.
Ik trok mezelf gewoon niet meer.
Die kakofonie in mijn hoofd redt me heel vaak, maar het werkt ook zo ondermijnend.
Mijn hele leven is alles gelukt wat ik graag wilde, maar kijk wat een energie het me heeft gekost.

Dus vanaf nu wordt "vertrouwen" mijn toverwoord en beloof ik mezelf oprecht en vanuit mijn hart, om minder aandacht aan die kakofonie in mijn hoofd te schenken.
Het gaat toch wel lukken.
En waar je aandacht aan geeft, groeit, dus als ik er geen aandacht meer aan geef, zal het vanzelf minder worden.

Weer in de flow
En ineens voel ik me weer goed en zit ik weer in de flow.

Ik heb een heel belangrijke ontdekking gedaan.
Nu heb ik er weer zin in.
Gebeuren er weer allemaal fantastische dingen.
Zoals vandaag nog.
Vanochtend gaf ik aan dat ik eigenlijk graag met pers in contact wil komen, maar het nog niet durf (vanwege angst over wat ze over me gaan schrijven of dat ik me niet goed kan verwoorden (controle)).
En vanmiddag krijg ik van iemand haar ticket in een workshop, omdat ze is verhinderd.
Het gaat over spreken met de pers en ideeënscouting door tv.
Ik moet er wel twee afspraken voor verzetten, maar dit voelt goed.

Controle loslaten en vertrouwen hebben.
Een toverformule die ik al zo vaak had gehoord, maar die voor mij niet werkte omdat ik de controle nog niet los durfde te laten.

En nu, verdien ik nu ineens veel geld?

Nou, ik heb deze week wel heel erg veel in gang gezet waar veel potentie in zit.
Het gaat gewoon niet zo snel als ik in mijn hoofd wil, maar dat betekent niet dat ik slecht bezig ben of dat ik niet oprecht ben naar mijn klanten.

Tja, en zo zie je maar weer wat het je allemaal oplevert om buiten je comfortzone te treden 🙂

Sentimenteel geneuzel?
Ik hoop dat mijn hersenspinsels herkenbaar voor je zijn en dat je er wat van kunt meepikken.

Is het zweverig? Ik weet niet welke definitie je daaraan wilt geven. Ik sta in ieder geval met beide benen op de grond.
Is het sentimenteel geneuzel? Dat dacht ik vaak als mensen het hadden over hun hart en over hoe iets voelde.
Nu weet ik wel beter. Sterker nog, ik ga het ook doen.

Ik blog nou eenmaal over mijn route om miljonair te worden en die gaat lang niet altijd over rozen.
Ik heb al lang ontdekt dat het meer gaat over persoonlijke verandering, bij mij en mijn klanten, dan over geld.
Omdat ik nu nog geen miljonair ben, zal er iets moeten veranderen.
Vanaf het moment dat ik het heb besloten, is er ook al heel erg veel veranderd.
En wat ik nu heb ontdekt, kon wel eens een van de meest belangrijke veranderingen zijn die nodig zijn om mijn doel te bereiken.
Daardoor ga ik minder druk voelen en kan ik meer geluk ervaren.
Aan een levenslange zoektocht lijkt een einde te zijn gekomen.

Zoek een coach, investeer in jezelf
Ik was hier niet zo snel na mijn vakantie achter gekomen als ik niet twee goede coaches had gehad. Zij houden mij vaak een liefdevolle spiegel voor en laten me soms worstelen om zelf mijn ontdekkingen te doen.
En de training die ik momenteel volg in de VS over je energieblokkades m.b.t. geld heeft me ook erg geholpen.
Dat is trouwens weer heel iets anders dan je onbewuste blokkades over geld.
Zoek je een goede coach om je verder te helpen naar een volgend niveau dan kun je zeker contact met me opnemen.

Hoe denk jij over je hoofd/verstand versus je hart/gevoel?
Ik ben benieuwd naar je ideeën en ervaringen.
Je kunt ze hieronder kwijt.
Ik kijk uit naar jullie commentaar.

 

Een gelukkig met geldgroet,

Tineke